Oko Trójcy, słońce złotorzęse!
Leczniczą Twoją, ponadfiołkową źrenicą
Spójrz na tę ludzką ziemię, do życia niezdolną,
Lecącą w nicość,
Na jej kraje nieszczęsne, gdzie zmieszana wiosna
Piękny swój rozmach siewny powstrzymała, blednie
I rozwiewa się w mgle -
Na ziemię, gdzie aż tak jest źle,
Że nawet już o pokój modlić się nie wolno.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
ilustracja: „Mgliste słońce” Robert1982
http://www.digart.pl/praca/3493627
to znaczy, że tak było zawsze...
OdpowiedzUsuńchyba...
smutne te dni przedwiosenne,pozdrowienia, Mary
Smutne... Trzeba jednak mieć nadzieję!
OdpowiedzUsuń