Gdzie na halach szałasy w twardym światłocieniu
Są jak stożki, w niebieskim rzeźbione krzemieniu,
Gdzie gencjana- goryczka, nieulękła w pustce,
Wspina się jak góralka w szafirowej chustce,
Gdzie skrawkiem czystej wełny ścieli się szarotka,
Gdzie wśród piargów kozicę lub świstaka spotkasz,
Gwiżdżącego na baczność; gdzie wonna leluja
Różanym rusztowaniem na powietrzu buja,
Gdzie dziki krzak agrestu, blisko strony czeskiej
Stroi się w szkiełka rosy, podłużne, niebieskie,
Jak świecznik zagraniczny- tam pokłoń się Tatrom,
Tam myślą się zatrzymaj. Drzemią na kształt matron
O suchych orlich twarzach... Matron nietykalnych!
Spokojne pośród wichrów orawskich czy halnych,
Trwają obce nizinom. Ani wiedzieć nie chcą
O grzmotach, które łunę wśród ciemności niecą,
Niszcząc świat.- Tu, jak cicho! Kędy sięgniesz wzrokiem,
Niewoli nie dostrzeżesz. Progi za wysokie...
Maria Pawlikowska- Jasnorzewska
Skąd Ty bierzesz takie widoki? Bo Lilkę to ze środka serca:* Tyle wiem:)
OdpowiedzUsuńZ netu:) W sieci pełno tego. Mam tylko problem z wyborem i czasem na przeglądanie.Teraz mam tylko pół godzinki przerwy (działam już od 7.00) i dalej biegnę do pracy.Dziś wrócę bardzo późno, ok.21.00.Więc teraz wkleję jeden wiersz, który za mną chodzi od pewnego czasu.
OdpowiedzUsuń