Palcem planety obracasz
tchem miliardowe gwinty
i twoja to sprawia praca,
że kołują złote jak nigdy.
Kwiaty posadzasz wesołe,
że pachnie w mym całym domie,
i różę, na róży pszczołę,
na pszczole słoneczny promień.
Gdy kończę pracę, to do mnie
przybliżasz się, niepojęta
i uczę się astronomii
na twardych gwiaździstych piętach;
i sen jak pył szafirowy,
na śpiące usta się sypie,
na skrytą pierś do połowy,
na włosy koloru skrzypiec.
Konstanty Ildefons Gałczyński
ilustracja: Anna Homchik
http://artnow.ru/en/homchik
Przepraszam, ale staram się dzisiaj te wiersze omijać wzrokiem (tylko że je za dobrze znam /zła/) Skupiam się na stronie plastycznej!
OdpowiedzUsuńWyjaśnienie czeka na Ciebie w poczcie. Otwórz ją do cholery!
Otworzyłam, odpowiedź wysłałam :))))
OdpowiedzUsuńPrzepraszam, że tak późno, ale bywałam na salonach u niejakiej Magdy w Jej kąciku z poezją :)))))))
OdpowiedzUsuń