Brama, zabita gwoździem,
Nie służy już więcej,
W rdzawych wiszą zawiasach
Gałganki pajęcze.
W ciemni szmatek łzy rosy bieleją matowo.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ta brama,
Choć zabita,
Lecz tęskni za tobą.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
ilustracja: xarapicasso „stara brama”
http://www.digart.pl/praca/3269128
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz