"Sen opaczny" M. Pawlikowska- Jasnorzewska

Idzie węglarz zgarbiony, pod koszem się kłoni,

przez czarny, czarny śnieg -

i znaczy węglem białym, jak kwiaty jabłoni,

biały na śniegu ścieg. -

Na zziębłą szybę w zamróz trzaskający, dziki

wypełzły barwne mchy,

rude, złote, czerwone werweny, gwoździki

i fioletowe bzy. -

Zaś w łagodnej cieplarni wybujał skwapliwie

lodowy koral, chwast,

wzrosły szklane łopuchy na srebrnej pokrywie

i szczawie pełne gwiazd. -

- "Dziś" obalone cudem, jako kulą kręgiel,

spoczęło w śnie niepamięci -

a słodkie wielkie "Niegdyś" od nowa się święci -

- W czerń śniegu padł biały węgiel. --

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska