Kocham cię mocniej (najpiękniejsza jedyna)
niż kogokolwiek na ziemi i jesteś dla mnie
droższa niż cokolwiek na niebie
- światło słoneczne i śpiew witają cię
choćby wszędzie panowała zima
z tak głęboką ciszą i ciemnością
że nikt nie mógłby odgadnąć
(prócz mojego żywota) prawdziwej pory roku-
i gdyby to co nazywa się światłem miało szczęście
usłyszeć ten śpiew (albo dojrzeć to słoneczne
światło wzbijające się nad wszelką wysokość
poprzez czyjeś serce radośniejsze od samej radości
na twoje każde przyjście) nikt by nie wierzył (moja
najpiękniejsza jedyna) w nic prócz miłości.
Edward Estlin Cummings
tłum. Artur Międzyrzecki
ilustracja: Lauri Blank
http://blankstudio.com
Nie wiem dlaczego ale odkąd pamiętam, coś mnie od Cummingsa odrzuca... Tak samo jak od Brosmana i po "Alchemiku" od Coelha.
OdpowiedzUsuńNie wierzę im, nie ufam i nie wiem dlaczego.
Nie znam całości poezji Cummingsa. Te wiersze, które znam, trafiają do mnie. O poecie wiem tylko tyle, co podają oficjalne encyklopedie. Był pacyfistą (to już mi się podoba ;P). Sporo z jego poezji przetłumaczył na jęz. polski St. Barańczak. Czasem Cummings ironizuje. Chyba był wielkim indywidualistą. A tak naprawdę nie mam do niego żadnego stosunku. Podobają mi się jego niektóre strofy.
OdpowiedzUsuń