Ekstaza miłości,
zachwyt bezcielesny z otwartymi objęciami,
bieg o stopę ponad ziemią.
Było niebo, była wieczność.
W centrum młodości,
w czasie dojścia do zenitu sił miłosnych,
naszej doczesnej wieczności.
Wzruszasz dzisiaj ramieniem, wspominając ówczesne szaleństwo
twoich młodocianych zmysłów?
No to szydzisz z nieba,
z promienistego nieba dzikiej młodości!
Wszyscy, choć raz w życiu, wstępujemy do raju.
Wszystkich nas wypędza z niego grzech,
którym jest czas.
Czas to nasz grzech rajski.
Czy zdarzyło ci się,
będąc młodym i szczęśliwie zakochanym,
słuchać koncertu Bacha?
Tak? Byłeś więc w niebie.
Krótko? Dłużej byś nie wytrzymał.
Byłeś tyle, na ile cię stać.
Raj jest za tobą, nie przed tobą, nie nad tobą.
Odwróć się i patrz:
tam, nisko na horyzoncie,
złoci się jeszcze i lazurzy dawne twoje niebo.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Chyba wczoraj czy przedwczoraj napisałam w poście, że zwiałabym z Raju (bo nudno /lol/) Okazuje się, że Lilka miała podobne plany;) Z tym, że Ona zamierzała prysnąć z Nieba:)
OdpowiedzUsuńA ja ten wiersz odebrałam trochę inaczej. Że niebo, za którym tęsknimy już za nami, bo młodość to raj i niebo. Gdy z tej młodości wyrastamy, to pozostaje nam tylko spoglądanie za siebie, bo przed nami i nad nami nieba już takiego nie znajdziemy. I czuję w tym wierszu tęsknotę i żal.
OdpowiedzUsuńCóż, to jest piękne, że każdy może czuć inaczej:)))
Ps. I dla mnie to Lilka pragnęła do takiego nieba powrócić, a nie czmychnąć z niego. Dla Niej taki raj nie kojarzył się raczej z nudą:"Wszyscy, choć raz w życiu, wstępujemy do raju.
OdpowiedzUsuńWszystkich nas wypędza z niego grzech,
którym jest czas.
Czas to nasz grzech rajski." I jeszcze ten fragment:
"Raj jest za tobą, nie przed tobą, nie nad tobą.
Odwróć się i patrz:
tam, nisko na horyzoncie,
złoci się jeszcze i lazurzy dawne twoje niebo."
Read more: http://nora-domlilki.blogspot.com/2010/09/byo-niebo-bya-wiecznosc-m-pawlikowska.html#comments#ixzz106bn9BmW
I tu właśnie czuję tę Jej tęsknotę do tych utraconych już chwil...