"Cztery dni" Jan Brzechwa

Byłem lądem przez pierwszy dzień -

Deptały mnie miliony nóg,

Czułem na twarzy rdzę, popioły, kurzawę...

Z wulkanicznych tchnień

Piersi mych wygiętych w łuk

Wyrzucałem mękę skamieniałą w lawę.

Jęczałem ze dna otchłani,

Z głębin, które milczą niewidzialne,

Dyszałem w skwary upalne

Upałem bezwilgłej krtani.

Cierpiałem wieczystym znużeniem

Przenikającym w rdzeń:

Byłem lądem przez pierwszy dzień

I nikt się nie zmiłował nad moim cierpieniem.

Byłem morzem przez drugi dzień -

Lękała mnie własna bezdenność,

Wód bezsenność i fal bezimienność,

I bezsilna niewysłowność drżeń

Ożywiających powierzchnię.

Krwawiła we mnie czerwień słońca, gdy się zmierzchnie.

Czerwień krwawa - bez krwi

I czerwone korale przegięte na kształt brwi

Wyrastające we mnie.

Daremność, której nie wyśnię, sny, których nie udaremnię,

Sączyły się słonym strumieniem

Przenikającym w rdzeń:

Byłem morzem przez drugi dzień

I nikt się nie zmiłował nad moim cierpieniem.

Byłem niebem na trzeci dzień -

Gwiazdy mi śpiewały chorały

I padał na mnie wielki zagadkowy cień,

Przed którym planety znikały.

Dźwigałem w źrenicach piekło słoneczne,

Dźwigałem rzeczy wieczne

I bezcielesne jak tajemnica -

Czułem zimną powierzchnię księżyca,

Gdy na wargach mych gasł,

A ze mnie wypływał w pobliskie światy Czas

I płynął, i płynął strumieniem

Przenikającym w rdzeń:

Byłem niebem przez trzeci dzień

I nikt się nie zmiłował nad moim cierpieniem.

Czwartego dnia przyszedł ktoś o rozwianych włosach,

Przyszedł ktoś mocny, o kim wiedziałem we śnie,

I zabił mnie jednocześnie -

Na lądzie, na morzu i w niebiosach.

Jan Brzechwa

ilustracja: autor Macivs," Ląd, morze, niebo"

http://www.digart.pl/praca/1745389