Jeśli w tej tęsknocie zostanę,jeśli do końca w niej wytrwam,
uniosę się nad wiecznością
jak nad jeziorem rybitwa.
Jeśli w tej miłości utonę
jeśli w tej tęsknocie zgoreję,
gdy zbudzę się, Bóg nade mną
zamiast dnia rozednieje.
Kazimiera Iłłakowiczówna
ilustracja: Zdzisław Beksiński "Nawie"
No i powiedz sama, jak ja mam nie kochać Iłły?!
OdpowiedzUsuńDiament a nie wiersz! Chyba go nie znałam /bezradna/ Albo to tylko swojska skleroza:)
Tyle wierszy czytamy, że potem się gubimy;P*. Nie martw się i mnie się to zdarza. Iłła przyjaźniła się też z Lilką. Nawet zadedykowała Jej wiersz. Umieszczę go też tutaj, ale muszę napisać wprowadzenie, by był zrozumiały dla czytelników, tych podglądających nas przez dziurkę od klucza też:))))
OdpowiedzUsuńTylko napisz prosto, jasno i bez poczucia humoru, bo tego akurat nie rozumieją.
OdpowiedzUsuń