„Drwię” Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Drwię z woli - wolę rozkrusza konieczność;

drwię z czynu - żaden w pełni nie odpowie

zamiarom w mojej powstającym głowie;

drwię z świadomości - we wszystkim jest sprzeczność.

Drwię z prawdy - nazbyt często już skłamała,

każdy ją widzi oczyma innemi;

drwię ze wszystkiego, co jest na tej ziemi,

prócz cierpień ducha i prócz cierpień ciała.

I jedno tylko mam wieczne pragnienie:

Nirwany, w której nic już nie zaboli,

nic nie ucieszy, w której się powoli

przechodzi ze snów cichych w nieistnienie.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

ilustracja ze strony:
http://elarlequindehielo.obolog.com/maraton-literatura-quevedo-304828