Człowiek porusza się wciąż ze świadomością
Tego innego, obcego całkiem, nieludzkiego
Brzęcząc wewnątrz, jak napięty bęben,
Troskliwie unikając myślenia o tym;
Skupiony na realnym świecie ciała i kamienia.
Złożone warstwy pustki
Ten jedyny świat, podstępne formy
ręka, pierś, dwoje w objęciu -
Ludzka tkliwość oddala się
Wyschłymi nieskończonymi cyklami,
Kształty odpadające od kształtów
luźno
przylegają, cóż odeszło?
- miłość
Wiosną drzewo Avocado zrzuca zeschłe liście
Miękki szelest na Wiśniowych błoniach
Ptak zjawia się w tej chwili
Te wszystkie książki
ona ubrana w cienki sweter
bez stanika
Gary Snyder
Sęk w tym, że realny świat od dobrych paru lat mi zwisał i powiewał. Za bardzo poleciałam w drugą stronę. Uczę się go tak jakby od nowa - to właśnie o tym Ci pisałam w ostatnim mailu:* Równowaga jest najważniejsza. Więc ćwiczę ten taniec na linie. Idzie nieźle;)
OdpowiedzUsuńO 14:30 mam obiadową randkę a potem "deser" w aquaparku:)
Będę tu wczesnym wieczorem:*
Ehhh... AŻ CI ZAZDROSZCZĘ :))) Tak pozytywnie oczywiście, głównie tego deseru w aquaparku :)))
OdpowiedzUsuńMiałam dzisiaj bardzo pracowity dzień :( Ślęczałam nad sprawozdaniem...Dopiero teraz zajrzałam najpierw na Fb, potem na "spokojny", no i jestem tutaj, a za chwilę udam się z wizytą do Ciebie:))))