"O, jak krótki jest czas nasz" M. Pawlikowska- Jasnorzewska

O, jak krótki jest czas nasz na ziemi!

Jak mało poranków żywych!

Jak mało chwil spędzonych z myślami własnemi

w parkach naiwnych i zielono-siwych!

Jak mało niespodzianek na świecie!

Jak rzadka jest radość nieznana

z zobaczenia po raz pierwszy Wenecji

lub usłyszenia "Tristana"!

Nie móc krzyknąć płynącej fali:

Nie niszcz mnie, to się nie godzi!

Nikt nie będzie mógł kochać doskonalej

ani uścisnąć słodziej!

Inni ci nie powiedzą nic, czego przed nimi

nie myślałam już co do słowa!

Żadna z ich pieśni o słońcu czy ziemi

nie będzie nowa!

Nikt już tak ze snem swoim pieścić się nie będzie

skrzydlatym, gwałtownym, słodkim,

jak ja, podobna Ledzie w uścisku z łabędziem,

w puch wtulona i w srebrne lotki,

- Tak, zginiesz, serce z cienia i z iskier tysięcy,

będziesz trawą lub wodą w strumyku -

I ci, co cię kochali, nie usłyszą więcej

twego głośnego krzyku...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

ilustracja: Willem Haenraets "Fragile"
http://willem-haenraets.vide.pl